هر دهان را پیل بویی می کند / گِردِ معده‌ی هر بشر بر می‌تند

تا کجا یابد کبابِ پورِ خویش / تا نماند انتقام و زورِ خویش

غیبت و کیفر آن

گوشت‌های بندگان حق خَوری / غیبت ایشان کُنی، کیفَر بَری

محاسبه‌ی اعمال بندگان توسط خداوند

هان که بویای دهانتان، خالق است / کی بَرد جان، غیرِ آن کو صادق است؟

وایِ آن افسوسیی کش بوی گیر / باشد اندر گور، مُنکر یا نَکیر

نی دهان دزدیدن امکان، ز آن مِهان / نی دهان خوش کردن از دارو دهان

آن جهان جای فریبکاری نیست

آب و روغن نیست مر رُو پوش را / راهِ حیلت نیست عقل و هوش را

تجسم اعمال آدمی و کیفر اُخروی

چند کوبَد زخم‌هایِ گُرزشان / بر سرِ هر ژاژخا و مُرزشان

گُرزِ عزرائیل را بنگر اثر / گر نبینی چوب و آهن در صُوَر

هم به صورت می‌نماید گَه گَهی / ز آن همان رنجور باشد آگَهی

گوید آن رنجور: ای یارانِ من / چیست این شمشیر بر سارانِ من؟

ما نمی‌بینیم، باشد این خَیال / چه خیال است این؟ که این هست اِرتِحال

چه خیال است این؟ که این چرخِ نگون / از نهیبِ این، خَیالی شد کُنون

گرزها و تیغ‌ها محسوس شد / پیشِ بیمار و، سَرَش منکوس شد

او همی بیند که آن از بهرِ اوست / چشمِ دشمن بسته ز آن و، چشمِ دوست

در آن جهان حجاب‌ها کنار می‌رود

حرصِ دنیا رفت و، چشمش تیز شد / چشمِ او روشن، گَهِ خونریز شد