تاریخ برگزاری ۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ 

مدرس محسن محمد

شیطان نیز به لطف خداوند، امیدوار است

2639) کز چنان رُویی چنین قهر ای عَجَب / هر کسی مشغول گشته در سَبَب

2640) من سَبَب را ننگرم، کآن حادث است / ز آنکه حادث، حادثی را باعث است

2641) لطفِ سابق را نظّاره می‌کنم / هر چه آن حادث، دوپاره می‌کنم

2642) ترکِ سجده از حسد گیرم که بود / آن حسد از عشق خیزد نَه از جُحود

2643) هر حسد از دوستی خیزد یقین / که شود با دوست، غیری همنشین

2644) هست شرطِ دوستی، غیرت پَزی / همچو شرطِ عطسه گفتن، دیرزی

وجود شیطان در جهان، جنبه‌ی ساختاری دارد نه تصادفی

2645) چونکه بر نَطعَش جُز این بازی نبود / گفت: بازی کُن، چه دانم در فزود؟

2646) آن یکی بازی که بُد، من باختم / خویشتن را در بلا انداختم

2647) در بلا هم می‌چَشَم لذّاتِ او / ماتِ اویم، ماتِ اویم، ماتِ او

2648) چون رهانَد خویشتن را ای سَرَه / هیچ کس در شش جهت از شَشدَرَه؟

2649) جزوِ شش از کُلِ شش چون وارهد؟ / خاصّه که بی‌چون، مر او را کژ نهد

2650) هر که در شش، او درونِ آتش است / اوش بِرهاند که خلّاقِ شش است

2651) خود اگر کفر است و گر ایمانِ او / دست بافِ حضرت است و آنِ او

2652)در بلا هم می‌چشم لذات او/مات اویم، مات اویم، مات او

منسوب به ابوسعید ابوالخیر

نردیست جهان که بردنش باختن است/نرادی آن به نقش کم ساختن است

دنیا بمثل چو کعبتین نرداست/برداشتنش برای انداختن است