ادامه اعتماد کردن بر تملق و وفای خرس

1961) هر سبب بالاتر آمد از اثر / سنگ و آهن فایق آمد بر شَرَر

1962) آن فلانی فوقِ آن سَرکَش نشست /  گر چه در صورت به پهلویش نشست

1963) فوقیِ آنجاست از رویِ شرف / جایِ دور از صدر باشد مُستَخَف

1964) سنگ و آهن زین جهت که سابق است / در عمل فوقیِّ این دو، لایق است

1965) وآن شَرَر از رویِ مقصودیِّ خویش / ز آهن و سنگ است زین رُو پیش پیش

1966) سنگ و آهن اوّل و پایان شَرَر / لیک این هر دو تن‌اند و جان شَرَر

1967) آن شَرر گر در زمان واپس تراست / در صفت از سنگ و آهن برتر است

1968) در زمان، شاخ از ثَمر سابق‌تر است / در هنر از شاخ، او فایق‌تر است

1969) چون‌که مقصود از شَجَر آمد ثَمر / پس ثَمر اوّل بُوَد، آخِر شَجَر

ادامه حکایت وفای خرس

1970) خرس چون فریاد کرد از اژدها / شیر مردی کرد از چنگش رها

1971) حیلت و مردی به هم دادند پُشت / اژدها را او بدین قوّت بکُشت

1972) اژدها را هست قوّت، حیله نیست / نیز فوقِ حیله‌ی تو، حیله‌ای است

این جهان، سایه‌ی آن جهان است

1973) حیله‌ی خود را چو دیدی، باز رَو / کز کجا آمد، سویِ آغاز رَو

1974) هر چه در پستی است، آمد از عُلا / چشم را سویِ بلندی، نِه، هلا

1975) روشنی بخشد نظر اندر عُلا / گر چه اوّل خیرگی آرَد بلا

1976) چشم را در روشنایی خوی کُن / گر نه خفّاشی، نظر آن سوی کُن

1977) عاقبت‌بینی نشانِ نورِ توست / شهوتِ حالی، حقیقت گورِ توست

1978) عاقبت‌بینی، که صد بازی بدید / مثلِ آن نَبوَد که یک بازی شنید

1979) ز آن یکی بازی چنان مغرور شد / کز تکبّر ز اوستادان دُور شد

1980) سامری‌وار آن هنر در خود چو دید / او ز موسی از تکبّر سرکَشید

1981) او ز موسی آن هنر آموخته / وز معلّم، چشم را بردوخته

1982) لاجَرَم موسی دگر بازی نمود / تا که آن بازی و جانش را رُبود

1983) ای بسا دانش که اندر سَر دَوَد / تا شود سَروَر، بدان خود سَر، رَوَد