مولانا و رواندرمانگری
«مولانا و رواندرمانگری»
امرسون میگفت: «بیشتر ما متوجه نیستیم که نظری که دربارهی دنیا میدهیم، اغلب بیان شخصیت خودمان است».
فیلسوفان و اندیشمندان علوم شناختی نیز به همین نتیجه رسیدهاند: احساسات، رفتارها و روابط ما همگی تابعی از دیدگاه ما نسبت به دنیا هستند.
اگر نگاه ما آلوده به تعصب، هوس، خشم یا ناامیدی باشد، ناخودآگاه دنیا را کج، غمانگیز و ناخوشآیند خواهیم دید.
این همان «شیشهی کبودی» است که از نظر مولانا دنیای بسیاری از آدمها را تیره و تار کرده است:
پیش چشمت داشتی شیشهی کبود
زان سبب عالم کبودت مینمود
به همین معنا، تلقی مثبت از زندگی و رویدادهای آن مایهی زیستن در جهانی شادمانهتر و پویاتر میشود.
این تغییر نگاه، مفهومی است که در روانشناسی نوین تحت عنوان شناختگرایی مطرح شده و به عنوان یکی از رایجترین و معتبرترین متدهای رواندرمانی در دنیا شناخته میشود.
به راستی چه میشود اگر شیشههای کبودمان را برداریم و به دنیا با نگاهی تازه بنگریم؟
جمعه 26 مرداد در چهارمین نشست «مولانا و ما»، فرصتی خواهیم داشت تا به بررسی همخوانیهای شیوه درمانگری مولانا با این رویکرد روانشناسی بپردازیم.
ساعت 16 به وقت تهران
میزبان: محسن محمد – اینستاگرام نفیر نی
تصویر: مَهسیما هاشمی
میهمان: دکتر ساسان حبیبوند
لینک کانال یوتیوب نفیر نی اینجا
2 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
باسلام خیلی مفید بود خصوصا موضوع تعبیر ما از وقایع و رفتار ها،.،ومطلب دیگر درک شرایط افراد و بعد دیدن ظواهر امر می تواند موثر باشه ،توجه به گنج درون هر فرد می تواندخیلی از مسایل را حل کند. دیدن همه وجهی وقایع با نگاه حل مسأله نه پیدا کردن مقصر
ممنون از استاد محمد و استاد حبیب وند که به اشتراک گذاشتند زکات علم خودشون را خداوند به شما عزیزان با نگاه خود بنگرد و شادی مهمان خانواده های محترمتان که با گذشت خودشان سهمی در این آگاهی بخشی دارند.
ممنون از شما🙏