جمله‌ی ذرات، در وی محوِ شد………………………………………………….عالم از وی مست گشت و صَحو شد

چون قلم، در دستِ غَدّار‌ی بُوَد………………………………………………..بی‌گمان، منصور بر داری بُوَد

چون سفیهان‌ راست، این کار و کیا…………………………………………….لازم آمد، یَقتُلونَ الانبیا

انبیا را گفته، قومِ راه گُم……………………………………………………….از سَفَه انّا تَطَیُّرنا بِکُم

جهلِ ترسا بین، امان انگیخته…………………………………………………..ز آن خداوندی که گشت آویخته

چون به قولِ اوست مَصلوبِ جُهود……………………………………………پس مَر اورا اَمن کَی تانَد نمود؟

چون دلِ آن شاه، زیشان خون بُوَد…………………………………………….عِصمتِ وَ اَنتَ فیهِم چون بُوَد؟

زِّ خالص را و زرگر را خطر………………………………………………………باشد از قَلّابِ خائن،بیشتر

یوسفان، از رَشکِ زِشتان مخفی‌اند…………………………………………….کز عدو، خوبان در آتش می‌زیند

یوسفان، از مکرِ اِخوان در چَه‌اند……………………………………………….کز حسد، یوسف به گرگان می‌دهند

از حسد، بر یوسفِ مصری چه رفت؟…………………………………………..این حسد اندر کمین، گرگی است زَفت

لاجَرَم، زین گرگ یعقوبِ حَلیم…………………………………………………داشت بر یوسُف، همیشه خوف و بیم

گرگِ ظاهر، گِردِ یوسف خود نگشت…………………………………………..این حسد در فعل، از گُرگان گذشت

زخم کرد این گرگ، وز عُذرِ لَبِق……………………………………………….آمده کِانّا ذَهَبنا نَستَبِق

صد هزاران گرگ را، این مکر نیست…………………………………………..عاقبت رسوا شود این گرگ، بیست

زانک حَشرِ حاسدان، روزِ گَزَند………………………………………………..بی گُمان بر صورتِ گُرگان کنند

حَشر پُر حِرص خَس مُردارخوار………………………………………………صورت خوکی بُوَد روز شُمار

زانیان را، گَندِ اندامِ نهان…………………………………………………………خَمرخواران را، بُوَد گَندِ دهان

گَندِ مخفی کآن به دل ها می‌رسید……………………………………………….گشت اندر حَشر، محسوس و پدید

بیشه‌یی آمد وجودِ آدمی…………………………………………………………بر حذر شو زین وجود، ار زآن دَمی

در وجودِ ما هزاران گُرگ و خوک……………………………………………صالح و ناصالح و خوب و خَشوک

حُکم، آن خو راست کان غالب تر است………………………………………..چونکه زَر بیش از مِس آمد، آن زر است

سیرتی کآن بر وجودت غالب است……………………………………………….هم بر آن تصویر حَشرت، واجب است

ساعتی، گرگی در آید در بشر…………………………………………………..ساعتی، یوسف ‌رُخی همچون قمر

می‌رود از سینه‌ها در سینه‌ها…………………………………………………..از رَهِ پنهان، صَلاح و کینه‌ها