آستان جانان 19

روایتگر محسن محمد

غزل شماره 7 حافظ غزلی با حال و هوای رندانه و عارفانه است که در بعضی از ابیات غزل، رنگ و بوی رباعیات خیام را می‌بینیم.

در بزم دور، یک‌دو قدح درکش و برو

یعنی طمع مدار وصال دوام را

سه بیت اول تعریض و کنایه‌ای است به یکی از شخصیت‌های منفی غزلیات حافظ یعنی صوفی

صوفی بیا که آینه صافیست جام را

تا بنگری صفای می لعل‌فام را

راز درون پرده ز رندان مست پرس

کاین حال نیست زاهد عالی‌مقام را

عَنقا شکار کَس نشود دام بازچین

کآنجا همیشه باد به دست است، دام را

امید که ویدیوی توضیحات را ببینید و لذت ببرید.

آستان جانان 19

لینک بخش آستان جانان در کانال یوتوب نفیر نی