ابیات ۹۱ تا ۱۰۴ دفتر سوم
آموزش سه مرحلهای مثنوی معنوی شامل: خوانش ابیات به همراه فایل کاربرگ و فایل صوتی
فایل صوتی شرح ابیات در انتهای پُست
متن شعر
گر بگویم، این بیان افزون شود / خود جگر چِه بوَد؟ که کُهها خون شود
خون شود کُهها و باز آن بِفسُرَد / تو نبینی خون شدن، کوری و رَد
طُرفه کوری، دوربینِ تیز چَشم / لیک از اُشتر نبیند غیرِ پَشم
موبهمو بیند ز صَرفهی حرصِ اِنس / رقصِ بیمقصود دارد همچو خِرس
رقص، آنجا کُن که خود را بشکنی / پنبه را از ریشِ شهوت برکَنی
رقص و جولان بر سَرِ میدان کُنند / رقص، اندر خونِ خود مَردان کُنند
چون رَهند از دستِ خود، دستی زنند / چون جهند از نقصِ خود، رقصی کنند
مطربانشان از درون، دف میزنند / بحرها در شورشان، کف میزنند
تو نبینی، لیک بهرِ گوششان / برگها بر شاخهها هم کف زنان
تو نبینی برگها را کف زدن / گوشِ دل باید، نه این گوشِ بَدَن
گوشِ سَر بربند از هَزل و دروغ / تا ببینی شهرِ جان را با فُروغ
سَر کشَد گوشِ محمّد در سُخُن / کش، بگوید در نُبی حق، هُو اُذُن
سَر به سَر گوش است و چشم است این نَبی / تازه زُو ما مُرضِع است او، ما صَبی
این سخن پایان ندارد، باز ران / سویِ اهلِ پیل و، بر آغاز ران
حقیقت بیحد وقتی به زبان میآید به کیفیات زبان مقید میشود در واقع این محدودیت باعث میشود دارای کیفیات زبانی شود در واقع میتوان گفت در چنین شرایطی دیگر نمایندهی حقیقت مطلق بی حد نیست بلکه حداکثر میتوانند مانند فلش و راهنمایی هدایتگر جویندگان حقیقت باشد
هر کس به قدر فهمش فهمید مدعا را
الله اعلم
فایل صوتی شرح و توضیح ابیات ۹۱ تا ۱۰۴ دفتر سوم مثنوی معنوی (جلسهی ششم)
روایتگر: محسن محمد
