بوی اعمال آدمی شرح و تفسیر ابیات 105 تا 120 دفتر سوم مثنوی
داستان خوردن بچه فیل
هر دهان را پیل بویی می کند / گِردِ معدهی هر بشر بر میتند
تا کجا یابد کبابِ پورِ خویش / تا نماند انتقام و زورِ خویش
غیبت و کیفر آن
گوشتهای بندگان حق خَوری / غیبت ایشان کُنی، کیفَر بَری
محاسبهی اعمال بندگان توسط خداوند
هان که بویای دهانتان، خالق است / کی بَرد جان، غیرِ آن کو صادق است؟
وایِ آن افسوسیی کش بوی گیر / باشد اندر گور، مُنکر یا نَکیر
نی دهان دزدیدن امکان، ز آن مِهان / نی دهان خوش کردن از دارو دهان
آن جهان جای فریبکاری نیست
آب و روغن نیست مر رُو پوش را / راهِ حیلت نیست عقل و هوش را
تجسم اعمال آدمی و کیفر اُخروی
چند کوبَد زخمهایِ گُرزشان / بر سرِ هر ژاژخا و مُرزشان
گُرزِ عزرائیل را بنگر اثر / گر نبینی چوب و آهن در صُوَر
هم به صورت مینماید گَه گَهی / ز آن همان رنجور باشد آگَهی
گوید آن رنجور: ای یارانِ من / چیست این شمشیر بر سارانِ من؟
ما نمیبینیم، باشد این خَیال / چه خیال است این؟ که این هست اِرتِحال
چه خیال است این؟ که این چرخِ نگون / از نهیبِ این، خَیالی شد کُنون
گرزها و تیغها محسوس شد / پیشِ بیمار و، سَرَش منکوس شد
او همی بیند که آن از بهرِ اوست / چشمِ دشمن بسته ز آن و، چشمِ دوست
در آن جهان حجابها کنار میرود
حرصِ دنیا رفت و، چشمش تیز شد / چشمِ او روشن، گَهِ خونریز شد
جلسه بعد
جلسه قبل