تاریخ برگزاری ۲۰ خرداد ۱۳۹۸ 

مدرس: محسن محمد

نالیدن معاویه به حضرت حق تعالی از ابلیس، و نصرت خواستن

شیطان در توجیه و تفسیر نقش ساختاری خود، استوار سخن می‌گوید

خدایا کمکم کن!

2706) این حدیثش همچو دود است ای اله / دست گیر، ار نَه گلیمم شد سیاه

2707) من به حجّت بر نیایم با بلیس / کوست فتنه‌ی هر شریف و هر خَسیس

2708) آدمی که عَلّمُ الاَسماء بَگَست / در تکِ چون برقِ این سگ، بی‌تَگست

2709) از بهشت انداختش بر روی خاک / چون سَمَک در شصتِ او شد ز آن سِماک

2710) نوحه‌ی اِنّا ظَلَمنا می‌زدی / نیست دستان و فسونش را حدی

2711) اندرونِ هر حدیثِ او شَر است / صد هزاران سِحر در وَی مُضمَر است

2712) مردیِ مردان ببندد در نَفَس / در زن و در مرد افروزد هَوَس

2713) ای بلیسِ خلق سوزِ فتنه جُو / بَر چَیَم بیدار کردی؟ راست گو

خدایا کمکم کن!

مثنوی معنوی دفتر اول

پیش چشمت داشتی شیشهٔ کبود/زان سبب عالم کبودت می‌نمود

گر نه کوری این کبودی دان ز خویش/خویش را بد گو مگو کس را تو بیش

غزلیات حافظ

دام سخت است مگر یار شود لطف خدا/ور نه آدم نبرد صرفه ز شیطان رجیم

حافظ ار سیم و زرت نیست چه شد شاکر باش/چه به از دولت لطف سخن و طبع سلیم

قطعات حافظ

به گوش جان رهی منهی ای ندا در داد/ز حضرت احدی لا اله الا الله

که ای عزیز کسی را که خواریست نصیب/حقیقت آنکه نیابد به زور منصب و جاه

به آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد/گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه