حکایت لیلی و خلیفه

یک بیت یک نکته 16

حکایت لیلی و خلیفه حکایت بسیار کوتاهی است. مولانا به صورت حیرت‌انگیزی مفهومی عمیق و مطلبی مفصل را در کوچکترین ظرف جاداده است به نحوی که کل داستان در دو بیت بیان شده است

گفت لیلی را خلیفه کان توی ** کز تو مجنون شد پریشان و غوی‌

از دگر خوبان تو افزون نیستی ** گفت خامش چون تو مجنون نیستی‌‌

ابیات 407 و 408 دفتر اول مثنوی معنوی

این داستان در توضیح حجابی به نام هوشیاری بیان شده و در ادامه مولانا به ما می‌آموزد که از نگاهی عمیق‌تر اگر به ماجرای زندگی بنگریم ازقضا هوشیاران عالم خوابناکان آن هستند و بهره‌مندان آن تهی‌دستان واقعی!

در میان مردم این عالم از نگاه ظاهری چه کسی از خلیفه بهره‌مندتر است؟

اینجاست که لیلی با جمله‌ی کوتاهی فقر و بی‌بهرگی او را نمایان می‌کند و ما را به تامل و تفکر درباره‌ی مسیری که در پیش گرفته‌ایم دعوت می‌کند.

• از دگر خوبان تو افزون نیستی ** گفت خامش چون تو مجنون نیستی‌‌
• هر که بیدار است او در خواب‌‌تر ** هست بیداریش از خوابش بتر
• چون به حق بیدار نبود جان ما ** هست بیداری چو در بندان ما 

و در ادامه یکی از درخشان‌ترین بخش‌های مثنوی سروده می‌شود.

• 
  مرغ بر بالا و زیر آن سایه‌‌اش ** می‌‌دود بر خاک پران مرغ‌‌وش‌‌
• ابلهی صیاد آن سایه شود ** می‌‌دود چندان که بی‌‌مایه شود
• بی‌‌خبر کان عکس آن مرغ هواست ** بی‌‌خبر که اصل آن سایه کجاست‌‌؟
• تیر اندازد به سوی سایه او ** ترکشش خالی شود از جستجو 
• ترکش عمرش تهی شد عمر رفت ** از دویدن در شکار سایه تفت‌‌

محسن محمد

یک بیت یک نکته در یوتوب نفیر نی