دعای اجابت‌گر

مدرس: محسن محمد

هر مفهومی در هر فضایی و بسته به حال و هوای کسی که آن را درک می‌کند صورتی و ماهیتی متفاوت می‌یابد
در این درس به مفهوم دعا از نظرگاه عارفان وارسته از دنیا و عامیان وابسته به دنیا پرداخته شده
تفاوت این دو دیدگاه تفاوتی است از زمین تا آسمان
چون که نام پاک آید در دهان
نه پلیدی ماند و نه اندهان

آن یکی الله می گفتی شبی / تا که شیرین می شد از ذکرش لبی

گفت شیطان: آخر ای بسیارگو / این همه الله را لبیک کو

می‌نیاید یک جواب از پیشِ تخت / چند الله می‌زنی با رویِ سخت؟

او شکسته‌دل شد و، پنهان سَر / دید در خواب او خَضِر را در خُضَر

گفت: هین از ذکر چون وامانده‌ای؟ / چون پشیمانی از آن کش خوانده‌ای؟

گفت: لبّیکم نمی‌آید جواب / ز آن همی ترسم که باشم ردِّ باب

گفت: آن اللهِ تو لبّیکِ ماست / و آن نیاز و درد و سوزت پیکِ ماست

حیله‌ها و چاره جویی های تو / جذبِ ما بود و، گشاد این پای تو

ترس و عشق تو، کمندِ لطفِ ماست / زیرِ هر یاربّ تو لبّیک هاست

جانِ جاهل زین دعا جُز دُور نیست / ز آنکه یارب گفتنش دستور نیست

بر دهان و بر دلش قُفل است و بند / تا ننالد با خدا وقتِ گزند

داد مر فرعون را صد مُلک و مال / تا بکرد او دعویِ عِزّ و جلال

در همه عُمرش ندید او دردِ سَر / تا ننالد با خدا آن بَد گُهر

داد او را جمله مُلکِ این جهان / حق ندادش درد و رنج و اَندُهان

درد آمد بهتر از مُلکِ جهان / تا بخوانی مر خدا را در نهان

خواندنِ بی‌درد از افسردگی است / خواندنِ با درد از دل‌بُردگی است

آن کشیدن زیرِ لب آواز را / یاد کردن مبدأ و آغاز را

آن شده آوازِ صافیّ و، حَزین / ای خدا، وی مُستغاث و، ای مُعین

ناله‌ی سگ در رهش بی‌جذَبه نیست / زآنکه هر راغب، اسیرِ رهزنی است

چون سگِ کهفی که از مُردار رَست / بر سَرِ خوانِ شهنشاهان نشست

تا قیامت می‌خورد او پیشِ غار / آبِ رحمت، عارفانه بی‌تَغار

ای بسا سگ‌پوست کو را نام نیست / لیک اندر پَرده، بی آن جام نیست