عارفانه‌ی 2 غزل 1097 مولانا

عارفانه‌ی 2 خوانش غزلی از مجموعه‌ی خورشید انوار (گزیده‌ی غزلیات مولانا بر اساس وزن عروضی) لینک

سه‌تار: استاد جلال ذوالفنون

انتخاب موسیقی: استاد سهیل ذوالفنون

تدوین: مه سیما هاشمی

روایتگر: محسن محمد

از نگاه عارفان عقل جزوی، عقل معاش و یا عقل حسابگر اگر در مسیر عقل معاد یا عقل متعالی قرار نگیرد همواره اسباب اختلاف است و باعث غرور و منیت و به همین دلیل مهمترین مانع و حجاب راه سلوک انسان است.

به دلیل اهمیت موضوع مولانا در مثنوی معنوی و دیوان شمس بارها با زبان تمثیل و تشبیه این نکته‌ی محوری سلوک عارفان را بیان کرده است.

برای بررسی دقیق‌تر به غزل‌های 2895 با مطلع:

چاره‌ای کو بهتر از دیوانگی/بسکلد صد لنگر از دیوانگی

و غزل 132 با مطلع:

در میان پرده خون عشق را گلزارها/عاشقان را با جمال عشق بی‌چون کارها

مراجعه کنید:

عارفانه‌ی 2 غزل 1097 از مولانا

عقل بند رهروان است ای پسر/ بند بشکن ره عیان است ای پسر

عقل بند و دل فریب و جان حجاب/راه از این هر سه نهان است ای پسر

چون ز عقل و جان و دل برخاستی/این یقین هم در گمان است ای پسر

مرد کو از خود نرفت او مرد نیست/عشق بی‌درد آفسانه است ای پسر

سینه خود را هدف کن پیش دوست/هین که تیرش در کمان است ای پسر

سینه‌ای کز زخم تیرش خسته شد/در جَبینش صد نشان است ای پسر

عشق کار نازکان نرم نیست/عشق کار پهلوان است ای پسر

عشق را از کس مپرس از عشق پرس/عشق ابر درفشان است ای پسر

ترجمانی منش محتاج نیست/عشق خود را ترجمان است ای پسر

گر روی بر آسمان هفتمین/عشق نیکو نردبان است ای پسر

هر کجا که کاروانی می‌رود/عشق قبله کاروان است ای پسر

هین دهان بربند و خامش چون صدف/کاین زبانت خصم جان است ای پسر

شمس تبریز آمد و جان شادمان/چون که با شمسش قِران است ای پسر

لینک معرفی اجمالی دیوان غزلیات شمس