تاریخ برگزاری ۲۸ آبان ۱۳۹۷

 مدرس محسن محمد

ادامه‌ی حکایت باغبان و فقیه و صوفی و سید

2193) او شریفی می‌کند دعویّ سَرد / مادرِ او را که می‌داند که کرد؟

2194) بر زن و بر فعلِ زن دل می‌نهید؟ / عقلِ ناقص و آنگهانی اعتمید؟

2195) خویشتن را بر علیّ و، بر نَبی / بسته است و در زمانه بس غَبی

2196) هر که باشد از زِنا و زانیان / این بَرَد ظن، در حقِ ربّانیان

2197) هر که برگردد، سَرش از چرخ‌ها / همچو خود، گردنده بیند خانه را

2198) آنچه گفت آن باغبانِ بوالفُضول / حالِ او بُد، دُور از اولادِ رسول

2199) گر نبودی او نتیجه‌ی مُرتَدان / کی چنین گفتی برایِ خاندان؟

2200) خواند افسون‌ها، شنید آن را فقیه / در پَیَش رفت آن ستمکارِ سفیه

2201) گفت: ای خر، اندرین باغت که خواند؟ / دزدی از پیغمبرت میراث ماند؟

2202) شیر را بچّه همی مانَد بدو / تو به پیغمبر به چه مانی؟ بگو

اظهار ارادت مولانا به خاندان رسول

2203) با شریف آن کرد مردِ مُلتَجی / که کُند با آلِ یاسین خارجی

2204) تا چه کین دارند دایم دیو و غول / چون یَزید و شِمر با آلِ رسول

2205) شد شریف از زخمِ آن ظالم خراب / با فقیه او گفت: من جَستم از آب

2206) پای دار اکنون که ماندی فَرد و کم / چون دُهُل شو، زخم می‌خور بر شکم

2207) گر شریف و لایق و همدم نِیَم / از چنین ظالم تو را من کم نِیَم

2208) شد ازو فارغ، بیآمد که فقیه / چه فقیهی؟ ای تو ننگِ هر سفیه!

2209) فتوی‌ات این است ای بُبریده دست / کاندر آیی و، نگویی امر هست؟

2210) این چنین رُخصت بخواندی در وسیط؟ / یا بُدَاست این مسئله اندر مُحیط؟

2211) گفت: حق استت، بزن دستت رسید / این سزایِ آنکه از یاران بُرید

2212) این عیادت از برای این صِله است / وین صِله از صد محبّت حامله است

2213) در عیادت شد رسولِ بی ندید / آن صحابی را به حالِ نَزع دید

دور شدن از بندگان خوب خدا، دور شدن از خداست

2214) چون شوی دور از حضورِ اولیا / در حقیقت گشته‌ایی دور از خدا

2215) چون نتیجه‌ی هَجرِ همراهان غم است / کی فراقِ رویِ شاهان زآن کم است؟

2216) سایه‌ی شاهان طلب هر دَم شتاب / تا شوی ز آن سایه بهتر زآفتاب

2217) گر سفر داری، بدین نیّت برو / ور حَضَر باشد، از این غافل مشو

2218) سویِ مکّه شیخِ امّت، بایزید / از برایِ حجّ و عُمره می‌دَوید َ

2219) او به هر شهری که رفتی از نُخُست / مر عزیزان را بکردی بازجُست

2220) گِرد می‌گشتی که اندر شهر کی است / کو بر ارکانِ بصیرت متّکی است؟

2221) گفت حق: اندر سفر هر جا روی / باید اوّل طالبِ مردی شوی

2222) قصدِ گنجی کُن که این سود و زیان / در تَبَع آید تو آن را فرع دان

2223) هر که کارَد، قصدِ گندم باشدش / کاه خود اندر تَبَع می‌آيدش

2224) کَه بکاری، بر نیآید گندمی / مَرد می‌جو، مَرد می‌جو ، مردمی

2225) قصدِ کعبه کُن چو وقتِ حَج بُوَد / چون که رفتی، مکّه هم دیده شود

2226) قصد، در معراج، دیدِ دوست بود / در تَبَع، عرش و ملایک هم نمود